Van Plett tot Monzi

Hoi lieve mensen, hier dan eindelijk weer een verhaal!
Ok.. een heel stuk terug in de tijd!! Ik zal verder gaan waar ik gebeleven was…

Plettenberg Bay

De 15e september vanuit Knysna zaten de meiden Milja en Eve, die ik al eerder had leren kennen, allebei bij mij in de bus. Samen gingen we richting Plettenberg Bay, waar Milja en ik ook in dezelfde, mooie en gezellige, Backpacker bleven… Plettenberg Bay bleek bovendien gelukkig een stuk levendiger te zijn dan Knysna en met mooi uitzicht over zee. ‘s Avonds gaan we naar de backpacker van Eve om te braaien (bbqen). Erna gaan we nog terug naar onze hostel, om daar samen met nog een Argentijn van de cocktails te genieten…
De dag erna gaan we met dezelfde vier naar Money Land en de Birds of Eden. Beiden zijn een natuurlijke leefomgeving waar heel veel apen / vogels zitten, maar dan wel met netten en hekken er omheen, zodat de beesten niet weg kunnen. Als we bij beiden zijn uitgekeken gaan we door naar Robberg, een prachtig natuurgebied. We willen daar een flinke wandeling gaan maken. Het gebied is absoluut 1 van de mooiste plekken die ik in mijn leven gezien heb… zo puur!! Op een gegeven moment zien we in de zee, best dichtbij, een stuk of 6 dolfijnen rondspringen… echt ongeloofelijk!
Na de middag gaan Milja en Fabian, de Argentijn, weer verder m,et de bazbus. Ik ontmoet Eve om samen tee ten, en met nog wat andere mensen van haar backpacker gaan we ‘s avonds uit.

Storms River

De 17e is lekker rustdag voor mij, lekker uitslapen, een beetje rondwandelen en wat op het strand rondhangen… ‘s Avond ga ik met de bazbus door naar Storms River. Eve gaat daar ook heen en nog een ander nederlands meisje, Joliet, heeft zich bij ons aangesloten. Bij aankomst ziet het er allemaal meteen heel gezellig uit. We eten in de backpacker en gaan erna met een groep naar een ‘local pub’, een shebeen, om wat rond te kijken. Het is een beetje een friettent-idee van binnen, maar wel leuk om eens te zien. Na een drankje gaan we weer terug (je wilt hier liever niet zijn als de locals drunken beginnen te worden!) en gaan op tijd naar bed.
18 September gaan we naar de nabij gelegen Tsitsikama bossen om daar over de bomen en watervallen heen te tokkelen. Ik ben eerst nog wat schrikachtig om mijn leven aan de kabelbanen toe te vertrouwen (jaja ik heb hoogtevrees!) maar het blijkt erg leuk te zijn. Ook is het uitzicht vanaf die hoogte erg mooi. ‘s Middags maken we een wandeling door het bos. Er schijnt een enorme ‘big tree’ in de buurt te zijn, die we graag willen zien, en 3 jongetjes zijn zo aardig ons de weg te wijzen… Onderweg vertellen ze van alles over de omgeving en hun dagelijks leven en ze beginnen vol enthousiasme het Zuid-Afrikaanse volkslied te zingen voor ons! Terug bij ons hostel geef ik ze alledrie een van mijn meegebrachte voetbalshirts, waar ze heel erg blij mee zijn!! ‘s Avonds stappen we weer in de bazbus…door naar Jeffrey’s Bay.

Jeffrey’s Bay

19 september – Ik heb vannacht heerlijk geslapen en begin dan ook fit aan de nieuwe dag. Allereerst ga ik op zoek naar een internetcafe, want ik heb mam beloofd te skypen. Erna ga ik een een eetcafe met uitzicht op de zee rustig wat kaarten schrijven, onder het genot van een fatsoenlijke kop koffie (wat in zuid-afrika niet altijd makkelijk te vinden is!!). In de zee zie ik een groep surfers om een aantal walvissen heen surfen!!
‘s middags tref ik Joliet en Eve om wat rond te kijken in het stadje en een beetje te shoppen. Alle grote surf-merken hebben outlet shops hier. Het is allemaal leuk en aardig, maar het voelt ook een beetje dubbel… Ik ben in afrika, ik weet in wat voor armoede veel mensen hier leven, en dank kom je in al deze kustplaatsjes die zooo toeristisch zijn, zooo gedomineerd door de blanke wereld. Hier staat niemand stil bij de problemen die veel van hun landgenoten hebben, althans zo lijkt het…
‘s Avonds is het behoorlijk druk in de bar van de backpacker. Helaas zijn het allemaal surfdudes en surfbabes die alleen over de hoogste golven en de mooiste outfits kunnen praten…not my crowd! Eigenlijk heb ik spijt dat ik hier 3 dagen zal blijven… Ik kijk ernaar uit om meer het platteland in te trekken.
De dag erna gaan we met zijn 3en paardrijden!! Jo en Eve laggen zich rot als ik op mijn eigen klunzige manier op het paard klim, maar eenmaal op het paard gaat het eigenlijk prima (als je bedenkt dat ik dit nog nooit gedaan heb). We maken een tocht door prachtig heuvellachtig gebied wat over gaat in duinen en later in strand…
Mijn paard (of ik?) heeft wat moeite met op gang komen, maar gelukkig is er nog een andere beginner die het duidelijk slechter doet (de arme kerel moest van zijn vriendin mee haha). Maar later gaan we zelfs over in gallop en ik vind het erg leuk!
‘s Middags hang ik wat rond op het strand en geniet van het zonnige weer. Ook moet ik nogmaals naar het internetcafe, dit keer om met mijn vader te skypen. Hij heeft besloten om mij de laatste 2 weken in Kaapstad op te komen zoeken! Mn zus en moeder zitten ook op skype.
De 21e staat ‘s morgens een surfles gepland en ik heb me door Jo en Eve laten overhalen om mee te doen. Nadat mijn lichaam een beetje gewend is aan het ijskoude water is het eigenlijk tegen al mijn verwachtingen in best leuk. Maar, ik moet er meteen aan toevoegen, een talent in deze sport ben ik absoluut niet dus na 1 les is het voor de komende 20 jaar ook weer genoeg geweest. De rest van de dag doe ik rustig aan. Helaas wordt mijn telefoon gestolen, dus ik ben niet langer bereikbaar op mijn nederlandse nummer… ‘s Avonds stappen we met zijn 3en weer in de bazbus.

Port Elizabeth

Het is na 22.00u als we in de backpacker aan komen, en ik ga meteen slapen. ‘s Nachts worden we door een creepy dronken man lasting gevallen… Al eens wakker geworden met een zwart gezicht voor je en dreadlocks over je heen hangend??? Nou dan schrik je wel even hoor! Gelukkig zijn we met zijn 3en.
Om 6.45u de volgende morgen vertrekken we alweer verder met de bazbus.

Chintsa

Om 12.00u komen we in Chintsa aan, bij een mooie backpacker gelegen aan een prachtig wit strand. We proberen wat te kanoen, maar er staat erg veel wind. ‘s Avonds ontmoet ik in de bar een erg aardig Duits meisje, Sigrid. Het blijkt dat zij morgen naar dezelfde plaats als ik ga, leuk om te weten!
‘s morgens raken Sigrid en ik al meteen weer aan de praat. Zij is docente aan de universiteit van Hamburg en heeft zelf media science en politics gestudeerd. We raken dus meteen verzeild in een politieke analyse van ZA! Op dit moment is Mbeki net afgezet en is met Zuma in strijdt in court. Rond 12.00u gaan we weer met de bazbus, tot Umthata. Vandaar zullen we een shuttle naar onze backpacker krijgen. Hier neem ik ook afscheid van Jo en Eve, die ergens anders heen zullen gaan.
Sigrid en ik stappen in een 4x4, met nog 10!! anderen, en beginnen aan de meest hobbelige en beknellende rit van ons leven! Onze eindbestemming is Bulungula, een lodge die mede door de zwarte community gerund wordt, eco friendly en fair trade accredited is. Klinkt goed!

Bulungula

We raken steeds meer in afgelegen gebied, waar geen auto’s meer zijn (en dus ook geen wegen!!) geen winkels, en alleen maar hutjes zonder electriciteit en water. Rond half 7 komen we in het donker bij de lodge aan, waar wel electriciteit is. Ook zijn ere en sort van wc’s (ipv doorspoelen gooi je een hoop zand in de toiletpot als je klaar bent!) en douches, waar je eerst zelf een vuur moet stoken als je warm water wilt :)
Verder is er heerlijk koel bier en lekker wijn te krijgen, dus niets te klagen…
De 24e doe ik mee aan African Woman Power Day! Een meisje uit het dorp komt ons bij de lodge ophalen en samen wandelen, door het prachtige landschap, naar de hut van haar familie. Ze woont er samen met haar moeder, haar zoon en 3 broertjes. Ze heft nog een oudere zus, maar die is getrouwd en is du suit huis. Zij zelf wilde niet trouwen, omdat dat hier betekend dat je als vrouw eigendom van de man wordt. Nu is de vader van haar kind daarom met iemand anders getrouwd. Het feit dat ze niet trouwt betekend dat haar ouders geen ‘lobola’ ontvangen van de toekomstige man. Lobola is de bruidsschat, zo`n 10 koeien gemiddeld, die de man moet betalen. Haar ouders hebben ermee ingestemd dat zij niet gaat trouwen, op voorwaarde dat zij dan zelf de lobola aan haar ouders betaald. Dus daar werkt ze nu voor…
De dag is erg leuk. We worden omgetoverd in ‘African Women’ met een hoofddoek en schmink, wat als zonnebrand dient. Dan gaan we water halen, hout sprokkelen, een African lunch koken, bakstenen maken en het land bewerken!! OPa zou trots op me geweest zijn :) In de namiddag, als we weer terug zijn in de lodge, hebben Sidrid en ik een massage in onze rondavel.
De dag erna ga ik op “herb-gathering-tour” met de local herbalist, aka de medicijnman. In het bos laat hij ons zien welke boom / plant / struik ze voor wat gebruiken. Ze hebben zelfs een medicijn wat je helptom niet neergeschoten te worden in tijden van oorlog!!
Na een lange wandeling, in behoorlijk warm weer, keren we terug bij de lodge. Daar wordt ‘s avonds wederom een heerlijk diner geserveerd en socialize ik nog wat met Sigrid.
De 26e is het helaas alweer tijd om verder te trekken. Eerst de hobbelige rit terug naar Umthata en van daar dan weer de bazbus in. Het is een lange reisdag, en pas ‘s avonds laat komen we bij onze volgende backpacker aan. Net voordat we daar aankomen maken we nog een ernstig ongeluk mee. De auto voor ons rijdt met 100km/u over een voetganger heen die de weg over rent. Het blijkt dat hij de handtas van een meisje had gestolen en toen wilde ontsnappen. Wij kunnen nog net remmen voor het lichaam. De man blijkt wonder boven wonder nog t eleven. Als de politie eraan komt probeert de man, ongelooflijk maar waar, weer weg te rennen. Het ziet er nogal creepy uit, met zijn complete bebloede lichaam, verbrijzelde been en schouder… Yeah, that’s Africa.

Umzumbe

Vandaag houden we rustdag… Een beetje lezen, een wandelingetje maken, een bezoek aan het strand en wat poolen. We leren in de lodge een aardige man kennen, James, die een eigen bedrijfje heft voor het ontwerpen van tshirts. Hij belooft me 2 tshirts van me te bedrukken.
De volgende dag bezoeken we een natuurgebied waar Sigrid en ik een paardrijrit maken en een steile afdaling naar watervallen doen, en erna natuurlijk weer de klim omhoog. ‘s Avonds wordt er in de BP verse vis gebraaid.
De 29e doen we ook rustig aan. We gaan lekker op het strand een boekje liggen lezen, en ‘s middags krijgen we een massage van een meisje die we onderweg hebben leren kennen. ‘s Avonds laat stappen we weer in de Bazbus, op weg naar Durban, waar we rond 22.30u aankomen.

Durban

Ik maak een lange wandeling door Durban en bezoek de mooie botanische tuinen, het centrum, de Indische markt en nog zo van alles. Het laatste stuk wandel ik zeker anderhalf uur zonder een blanke tegen te komen, alleen maar zwarte mensen en kleurlingen. Toch wel een apart gevoel! Op een gegeven moment merk ik dat ik door iemand gevolgd word en hij gaat steeds dichter achter me lopen. Dan komt hij naast me lopen en vraagt: You are a tourist, huh? Ik bedenk me dat dat niet in mn voordeel zou werken, dus zeg: No, I’m from Durban! En warempel…hij haakt af haha. Later op de dag terf ik Sigrid weer en samen gaan we wat eten. Alweer onze laatste avond samen. Jammer, want het was erg gezellig met haar! Maar morgen ga ik Marloes weer zien en daar kijk ik zeker naar uit.
Woensdag 1 november neem ik ‘s morgens een taxi naar Durban Airport, want Marloes zal daar aankomen, terug van een bezoek aan Nederland! Van te voren tref ik Rob al, haar man, die haar (en mij) van het vliegveld af komt halen. En na even wachten is zee r dan, niet te missen met die grote bos rode krullen!! Wat heerlijk om na 2 jaar emailcontact elkaar eindelijk weer in levende lijve te zien! En wat leuk om eindelijk haar zoontje Jonathan te ontmoeten. Wat een schatje, hij lacht de hele tijd!

Monzi

De komende 3 nachten blijf ik bij Rob en Marloes. We maken tochtjes naar Sint Lucia en Mtubatuba en doen het verder rustig aan, met vooral heeel veel bijkletsen!! Ook bij Rob zijn ouders (hij en Marloes wonen bij hun op het terrein0 word ik ontzettend gastvrij ontvangen. Hun kleindochter Sara logeert bij hun en samen maken we een wandeling door Monzi en het is op donderdag zelfs warm genoeg om in de tuin te zwemmen.
Zo vliegt de tijd voorbij en zaterdagmorgen is dan het moment aangebroken dat Marloes en Rob me wegbrengen naar Ubombo, waar ik de komende weken in het weeshuis zal werken.

Meer daarover de volgende keer!!

Liefs Kim