Mzungu, twister en wachten… heel veel wachten!

Op 1 september vertrekken we al ’s morgens vroeg uit Hluhluwe omdat we willen proberen vandaag het hele stuk naar Nelspruit te rijden. Na het afscheid van Martijn en Marike (maar wel met de belofte nog een keer in oktober samen af te spreken) beginnen we aan de lange rit. We rijden weer via Swaziland en gelukkig komt de auto er ook weer heel uit! Uiteindelijk komen we rond een uur of 20.00u in Nelspruit aan. We eten nog een hapje in de stad en kruipen dan snel het bed in.

De volgende dag (02/09) leveren we ’s morgens als eerste de auto in en gaan dan naar het vertrekpunt van de bus naar Maputo (Mozambique) welke we vandaag willen nemen. Deze bus zou rond 11.15u vertrekken maar helaas is hij een uur of 4 vertraagd. Dus moeten we wachten… Uiteindelijk komen we dan toch bij de Mozambique grens aan waar een niet al te vriendelijke douaneambtenaar twee keer Peter’s paspoort stempelt. Nadat we haar erop wijzen dat het toch eigenlijk de bedoeling is dat we allebei één stempel in ons paspoort krijgen wordt er één in Peter’s paspoort weer met pen doorgekrast en krijg ik er ook eentje in mijne. Nou goed, we kunnen weer verder! Uiteindelijk komen we rond een uur of 19.00u in Maputo aan. Ons hotel ligt in Catembe, aan de overkant van de baai en dus moeten we in het donker nog met de ferry. Aangekomen in Catembe hebben we echter geen idee waar we nu heen moeten en er lijken maar weinig mensen Engels te spreken. Ons Portugees is ook niet zo denderend en dus wordt het met handen en voeten gebaren waar we naartoe moeten. Gelukkig lijken ze dit hotel wel te kennen en er wordt ons meteen een lift aangeboden. Peter achterin de laadbak van de pick-up en ik mag voorin bij de chauffeur. Peter maakt al snel vrienden als blijkt dat er nog een elektricien achterop staat. Wel niet gekwalificeerd voegt hij er tussen neus en lippen aan toe, maar dat maakt in Mozambique niet uit! Moe maar voldaan komen we eindelijk bij ons hotel aan.

03/09 Na het ontbijt vertrekken we richting centrum van Maputo. We kijken eerst even in de stad rond en bezoeken een curiosa markt. Erna besluiten we de namiddag door te brengen op een populair stuk strand. We zijn hier zo`n 2 jaar terug ook al eens geweest dus kennen daar al een beetje de weg. We laten ons de 10 km vanuit het stadscentrum brengen met een tuk-tuk taxi. Op het strand aangekomen staan ze overal vers gevangen vis en kip te grillen om te verkopen aan de vele families die hier hun zaterdagmiddag doorbrengen. Na een strandwandeling en een drankje op het strand lopen we een eind terug richting centrum waar we een gezellig diner hebben bij een grilrestaurant met live muziek.

04/09 We hebben vandaag een relaxdag aan het zwembad van het hotel en gaan ’s avonds nog even het centrum in om een hapje te eten.

05/09 Vandaag verkennen we te voet het historisch centrum van Maputo. We beginnen bij het station, ontworpen door Gustav Eiffel (ja, die van de toren) en bezoeken vervolgens de versmarkt met vis, groenten en noten en een bekende winkel die gespecialiseerd is in Afrikaanse doeken en stoffen. Vervolgens bekijken we het gemeentehuis en de kathedraal. Langs het bekende Iron-house (ook door Eiffel ontworpen) lopen we door het park terug naar het winkelcentrum. Hier nemen we weer de tuk-tuk naar het strand en gaan naar het populaire restaurant Costa do Sol. Na een heerlijk diner nemen we afscheid van het centrum van Maputo en gaan terug naar ons hotel.

06/09 We moeten vandaag vroeg op want we hebben om 08.00 uur een binnenlandse vlucht naar Lichinga, in het noorden van Mozambique. We hebben met het hotel afgesproken dat onze transfer naar de ferry er om 05.00 uur in de morgen is, zodat we om 05.30 uur de eerste ferry naar Maputo kunnen nemen. Onze chauffeur verslaapt zich echter en komt uiteindelijk 20 minuten te laat aan. Het wordt een race tegen de klok en bij de aanlegsteiger zien we de ferry net vertrekken. Ontzettend balen want hoogst waarschijnlijk gaan we onze vlucht niet meer halen, aangezien de volgende ferry pas 06.30 uur gaat. Gelukkig voor ons blijkt echter ook de check-in vertraagd te zijn en kunnen we dus nog net mee! Na aankomst in Lichinga begeven we ons naar het hotel en gaan alvast op onderzoek uit voor het vervoer van de volgende dag te regelen. We kunnen een chapa (minibusje) regelen welke ons de volgende dag zelfs in het hotel komt ophalen en ons naar Metangula zal brengen.

07/09 We worden keurig in het hotel opgehaald en rijden naar de lokale markt om mensen te zoeken welke ook naar Metangula of in ieder geval die richting uit willen reizen. Na een klein uurtje zijn er voldoende mensen en het 11-persoons busje zit aardig vol. Eenmaal onderweg worden er nog wat mensen langs de kant van de weg opgepikt en uiteindelijk zitten /staan we met 23 personen in het 11-persoons busje. Dit betekend dat de gehele inhoud van het busje (lengte x breedte x hoogte) gevuld is met armen, benen, tassen etc. Dit tafereel doet zicht nog het beste beschrijven alsof je met een groep volwassenen het spel twister in een busje aan het spelen bent. Na een aantal kilometer komen we een roadblock tegen en de politie vindt dit toch ook een beetje teveel van het goede. Ze zijn hier echter de beroerdste niet dus ze zijn best bereid zich voor een niet al te groot bedrag te laten omkopen, en wij kunnen weer met de gehele bende door. Na 2,5 uur reizen komen we uiteindelijk aan in Metangula waar we worden afgezet bij een vrachtwagentje welke verder zal rijden naar Cobuè, onze bestemming. De vrachtwagen zal rond 12.00 uur vertrekken maar om 13.00 uur komt er nog geen beweging in. Uiteindelijk blijkt dat de vrachtwagen kapot is en eerst een nieuwe aandrijfriem erop gezet dient te worden. En dus is het weer wachten. Natuurlijk vallen 2 blanken wel op in zo`n dorpje en het duurt dan ook niet lang voordat er verschillende kinderen bij ons zitten. Ze onderwerpen ons aan een lichamelijke keuring waarbij aan armhaar getrokken wordt, aan nagels gevoeld en wat nog meer; alles gevolgd door enthousiaste kreten. Uiteindelijk komt het meest interessante: mijn blonde haren, en voordat ik het weet staan er 5 man om me heen mijn haren in te vlechten. Na een tijdje komt er iemand met een (ook al vrij versleten) aandrijfriem en gereedschap onder de arm aanzetten en na een half uurtje sleutelen is het zover en kunnen we achter op de laadbak plaatsnemen voor het vervolg van onze reis. Hier begint het twister-tafereel weer, want behalve Peter en mij en onze bagage gaan er nog een 8-tal mensen, verschillende tassen en dozen, potten en pannen, een aantal jerrycans gevuld met een zelfgebrouwen bier en een kip mee. Onderweg wordt er gestopt op diverse plekken waar goederen op- en afgeladen worden. Overal waar we komen horen we kinderen roepen: Mzungu, mzungu! (Blanke, blanke!) Na een rit van 2,5 uur komen we moe en zeer stoffig aan in Cobuè, een klein plaatsje aan Lake Malawi (het Mozambique gedeelte van dit meer wordt feitelijk Lake Niassa genoemd maar het is hetzelfde meer). We slapen bij locals die een aantal hutjes op het strand hebben gebouwd welke als slaapplek dienen. De eigenaar komt ons al tegemoet en zet meteen 2 stoelen en een tafel op het strand zodat we onder het genot van een koud biertje kunnen genieten van een prachtige zonsondergang.

08/09 We bezoeken de vervallen kerk van Cobuè. Als blanke mensen in deze zwarte gemeenschap staan we volop in de belangstelling en met name de kinderen vinden het prachtig. Als een zwerm bijen volgen ze ons overal waar we gaan. Verder een relaxdag met genieten van een prachtige zonsondergang.

09/09 Vandaag vertrekken we uit Cobuè en dus betalen we de eigenaars van onze slaapplek. De rekening voor 2 nachten in een 2-persoons kamer, 2 keer ontbijt voor 2 p., 1 keer warm middageten voor 2 p., 2 keer avondeten voor 2 p. en nog eens een 8-tal drankjes bedraagt 2080 meticals: omgerekend zo`n 52 euro! We gaan met een lokale gemotoriseerde roeiboot naar Likoma Island. Dit ligt midden in Lake Malawi. Na aankomst eerst zoeken naar immigration voor onze paspoortstempels van Malawi. Erna vertrekken we naar onze backpacker waar we een hutje hebben direct aan het strand. Het is hier werkelijk prachtig en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. Het is warm, en het water van het meer is prachtig azuurblauw. Het meer is zo groot dat het in vele opzichten de kenmerken heeft van een zee, inclusief wilde golven.

10/09 Relaxdag met zwemmen in het kristalheldere water van Lake Malawi.

11/09 We maken een behoorlijke klimtocht over de bergen naar de andere kant van het eiland. Het is zondag vandaag en dus is er een kerkdienst welke we graag willen bezoeken. Op Likoma Island liggen verschillende kerken, maar de populairste is Saint Peters Cathedral, één van de grootste kerken van centraal Afrika. De mis begint om 8.00u maar aangezien de dienst ruim 4 uur duurt besluiten we dat het niet erg is om wat later te komen. We worden meteen verwelkomt door enkele kerk-ouderen en krijgen stoelen aangewezen. Nadat we deel hebben genomen aan de offerande mogen we ook de heilige communie ontvangen. Er zijn verschillende groeperingen vertegenwoordigt in de kerk, elk met ieder een eigen koor. Telkens staan er mensen op om voorin de kerk te gaan dansen en mee te zingen. Aan het eind van de mis wordt bekend gemaakt welk bedrag door welke groep opgehaald is (dit werd tijdens de mis aan een tafeltje voor het altaar geteld), telkens gevolgd door luid gejuich.
’s Avonds genieten we van een ongelooflijk mooie zonsondergang en een romantisch diner bij kaarslicht op het strand van het luxe resort op Likoma Island, Kaya Mawa.

12/09 Relaxdag met spelletjes en genieten van het zwemmen in het heldere en verkoelende water van Lake Malawi.

13/09 Na ons ontbijt vertrekken we per veerboot naar het zuidelijkste puntje van het meer, Monkeybay. De ferry zou rond 6.15u op Likoma Island vertrekken maar de eigenaars van de backpacker hadden ons al gezegd dat hij soms wat vertraagd is. En dat was hij ook. Dus zaten we te wachten, en te wachten. Rond een uur of 13.00u komt de ferry dan eindelijk aan en met een wankel roeibootje worden we van de kust naar de boot gebracht. Erna moet er nog geladen en gelost worden: goederen en mensen, erop en eraf allemaal kriskras door elkaar. Niet erg efficiënt en dus duurt het en duurt het. Om 18.15u ’s avonds vertrekken we eindelijk. We slapen die nacht op het bovendek van de boot, op niet al te schone matrasjes, maar dat deert niet. De (volle) maan is ongelooflijk helder. Wel is het ’s nachts erg koud en worden we bedolven onder het roet van de schoorsteen.

De volgende dag worden we dan ook niet al te fris en fruitig wakker. Eigenlijk zouden we vandaag om 10.30u in Monkey Bay aankomen maar we zijn nog niet eens halverwege. We stoppen weer bij een kustplaats en opnieuw begint het laden en lossen, op de minst logisch mogelijke manier. De ferry is niet al te groot, maar ze krijgen het voor elkaar om er 16 uur over te doen voordat we weer kunnen vertrekken. En dus is het wachten en wachten geblazen, op het hete bovendek van de ferry. Gelukkig hebben we wel wat aanspraak van 2 Nederlandse jongens die we al op Likoma Island hadden leren kennen, en uit pure ellende hebben we het eigenlijk nog best gezellig. Vooral wanneer ’s avonds een stomdronken man ons trots komt vertellen dat hij op dit schip werkt. Nou, dan begrijpen we de vertraging wel! Intussen gaan we de 2e nacht in op de ferry.

15/09 Tijdens de boottocht gooit iedereen zijn afval te pas en te onpas in het meer. Daar doen wij natuurlijk niet aan mee, wij deponeren het netjes in de afvalbakken. Stomverbaasd zijn we dan ook als tijdens het laatste stukje van de reis door het schoonmaakpersoneel deze afvalbakken ook in het meer geleegd worden!! Petflessen, blikjes, snoepwikkels…alles drijft in het meer. Ongelooflijk! Vooral als je bedenkt hoe ontzettend afhankelijk deze mensen van dit meer zijn. Uiteindelijk komen we met 33 uur vertraging aan in Monkey Bay waar we in het donker naar onze backpacker lopen. Na 3 dagen en 2 nachten op de ferry plakken we van het zweet en zijn zwart van de roet en we verlangen naar een douche en een fatsoenlijke wc. We gaan vroeg naar bed.

16/9 De volgende dag ook weer vroeg eruit want we moeten reistijd inhalen! En daarom vertrekken we al om 7.00u en gaan op zoek naar een lift naar stop 1: Mangochi. Die vinden we al vrij snel, achterop een pick-up en na niet al te lange tijd gaan we ook daadwerkelijk op weg. Overal naast de route worden mensen opgepikt en twister begint weer. Ook horen we weer van alle kanten: Mzungu! In Mangochi is het een tijd wachten op onze volgende rit naar de grens van Mozambique maar rond 14.00u zitten we weer achter op een pick-up. Dit keer aan boord: de nodige bagage, 4 kippen, een geit, een lading vissen en op de drukste momenten zo’n 32 mensen. Het is propvol, je kan geen kant uit en onder de brandende Afrikaanse zon zweten we heel wat af! Onderweg worden we uitgehoord door de mensen die een beetje Engels spreken. Vooral het feit dat we nog geen kinderen hebben vinden ze erg vreemd. Achter de grens van Malawi ligt 1,5 km niemandsland alvorens Mozambique begint. Deze afstand kan worden afgelegd per fietstaxi. We vragen ons al af of dit een goed idee is met al onze bagage maar volgens de mannen is het geen enkel probleem en dus kruipen we beiden achterop een fiets met onze bagage voorop het stuur. Echter na enkele keren bijna met fiets en bagage gevallen te zijn besluiten we dat wij zelf lopen en zij dan onze bagage kunnen brengen. Aan de grens met Mozambique aangekomen vind ook daar de douanebeambte het erg vreemd dat we nog geen kinderen hebben. Hij waarschuwt ons vriendelijk doch dringend dat als we dood gaan en nog steeds geen kinderen hebben wij ons hiervoor dan aan de hemelpoort moeten verantwoorden. Gelukkig verhindert onze kinderloosheid hem niet om toch een stempel in ons paspoort te zetten en dus kunnen we weer verder. Dit keer regelen we een lift met een heuse vrachtwagen en we mogen voorin de cabine op het bed (lees, kartonnen dozen) zitten. Wat een luxe! Rond 18.30u komen we aan bij onze bestemming, Cuamba.

Volgende keer het vervolg van onze reis door Mozambique!

Liefs,
Peter & Kim