Namibië: een interessant land
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
12 Augustus 2011 | Namibië, Windhoek
Lieve vrienden en familie,
We zijn inmiddels bijna 3 weken op reis en van de ene kant vliegt de tijd en van de andere kant lijkt het alweer heel lang geleden sinds we in Brussel op het vliegtuig stapten. Ik vervolg ons reisverslag waar we vorige keer gebleven waren:
(31/7) We bevinden ons nog steeds in het gebied van de Namib woestijn en de uitgestrektheid en verlatenheid in dit gebied blijft verbazen. Namibië heeft een gemiddelde bevolkingsdichtheid van 2,6 inwoners per km2. Vergeleken met Nederland is dit ontzettend weinig, Nederland heeft namelijk een bevolkingsdichtheid van 401,4 inwoners per km2! We slapen ’s avond bij een lodge die ook verschillende wilde dieren bezitten, zoals de cheeta en het luipaard. Ze zijn behoorlijk tam geworden en de cheeta’s kunnen we zelfs aaien. Deze dieren komen hier nog relatief veel voor worden door de boeren niet erg gewaardeerd aangezien ze het vee aanvallen. De boeren zetten vaak een val voor ze of vergiftigen ze. Om te voorkomen dat ze door de boeren gedood worden zijn er verschillende opvangprojecten.
De volgende dag vroeg op want we gaan naar de Sossusvlei, wereldberoemd voor zijn prachtige duinen. Bij zonsopgang vormen deze een prachtig schouwspel van schaduw en licht. Als je aan de Nederlandse duinen denkt lijkt dit misschien niet heel bijzonder, maar hier zijn er duinen van ruim 500 meter hoog. Op de foto krijgen jullie misschien al een beetje een idee maar je moet het eigenlijk met eigen ogen zien om de werkelijke schoonheid te kunnen ‘inademen’.
We slapen in het plaatsje Solitair. Op de kaart lijkt het een redelijk grote stad, maar in werkelijkheid is het slechts een tankstation, een winkeltje, een bakkerij, een paar woningen en een lodge. Ook hier blijft de uitgestrektheid ons verwonderen en overdonderen. Je kan je voorstellen dat als je hier bent opgegroeid, of zelfs te lang blijft steken, dat je dan niet meer aan de Westerse drukte kan wennen.
De dag erna (02/08) belanden we na 260 km dirtroad (hobbel-de-hobbel) weer in de bewoonde wereld: We komen aan in Swakopmund, in de Lonely Planet omschreven als “Duitser dan Duitsland zelf”. En daar is niets te veel mee gezegd! Overal waar je kijkt zijn Biergarten en Brauhausen en gebouwen met een typisch Duitse stijl. Swakopmund is de bekendste badplaats van Namibië maar aangezien het nu winter is, is het vrij verlaten.
Zoals jullie misschien al verwacht hadden schafte de pot ’s avonds Duitse kost en eerlijk is eerlijk: niks mis mee!
De volgende morgen maken Peter en ik een paardrijdtocht door de duinen. Het uitzicht is prachtig en het weer heerlijk. Mijn paard luisterde ook prima en zelfs de draf lukte redelijk. Peter zijn paard had er echter minder zin in en kon de uitdrukking ‘liever lui dan moe’ wel verzonnen hebben. Gelukkig maakte het landschap veel goed! ’s Middags verkennen we Swakopmund nog en ook verdoen we enige tijd met kaarten. Gerard en Peter tegen Thea en mij, een belangrijk gebeuren dus ;-)
In de volgende drie dagen (04-05-06/08) rijden we verder naar het noordelijke gedeelte van Namibië, in totaal zo`n 580 km (gemengd asfalt en dirtroad) en verder hebben we wat rustigere dagen met tijd voor te relaxen, kaarten, lezen, zonnen, wandelen en uitrusten.
Ook bezoeken we in deze dagen een cultural village van de San-stam, het oudste volk op aarde. Via deze cultural villages probeert dit volk, dat met uitsterven bedreigd wordt, te laten zien hoe zij oorspronkelijk leefden.
Dat is niet verkeerd want de dag erna moeten we vroeg uit de veren om bij zonsopgang (ongeveer 06.30u) in het wildpark Etosha te zijn. ’s Morgens vroeg en bij zonsondergang zijn de beste tijden om roofdieren te spotten. En ja hoor we hebben geluk, we zien al meteen neushoorns en leeuwen. Later op de dag voegen we hier nog giraffen, olifanten, zebra’s en vele soorten antilopen aan toe. Ook vliegen de meest prachtige vogels om de oren en moeten we uitkijken om geen stokstaartjes plat te rijden. Een vermoeiende maar zeer geslaagde dag!
We slapen die avond in het Etosha park en de volgende dag (08/08) dus nogmaals vroeg op. We zien wederom leeuwen en een familie olifanten, maar erna valt het een hele tijd stil. Als we de hoop bijna op beginnen te geven rijden we bij een waterdrinkplek in een prachtig schouwspel. Er staan al giraffen en vanuit het niets komt een kudde olifanten uit de bossen gesjokt. Het zijn er 15, met enkele enorm schattige babyolifanten. Ze komen steeds dichter bij ons en steken achter onze auto de weg over. Ook komen er nog kudu’s en oryxen drinken. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Dat wij toeristen soms echter als zeer hinderlijk ervaren worden merken we even later als onze weg geblokkeerd wordt door twee stampvoetende olifanten die met wapperende oren op ons en nog 2 andere auto’s afstevenen. We nemen de nodige afstand en bedenken ondertussen al hoe we het zo kunnen draaien dat ze op die 2 andere auto’s hun agressie botvieren en wij er snel tussenuit kunnen gaan. Gelukkig (zeker voor die andere auto’s!) hebben we die strategie niet hoeven te gebruiken! In de middag rijden we het Etosha park uit en rijden zuidwaarts naar onze volgende stop.
We staan ’s morgens vroeg op want we hebben een flinke rit van 430 km voor de boeg naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië (en ook de plaats waar het heerlijke Windhoek bier vandaan komt, waar met name Peter enorm van geniet ;-) ). Onderweg bezoeken we nog een markt waar allerlei curiosa verkocht worden, zoals houten maskers en zeepstenen beeldjes. We komen rond een uur of 4 in Windhoek aan en maken onze eerste wandeling door de stad. ’s Avonds eten we bij een Kameroenees restaurant. De bediening is op zijn Afrikaans (een gedeelte van de bestelling wordt door de obers omgezet in iets anders, een ander gedeelte krijg je überhaubt niet), maar de sfeer en het eten zijn prima.
De volgende dag (10/8) slapen we een beetje uit en gaan dan op ons gemak Windhoek in. We verkennen de historische gebouwen die getuigen van de Duitse kolonisatie evenals aan de apartheid die ook hier heeft plaatsgevonden, aangezien Namibië in die tijd door Zuid-Afrika ingelijfd was. We raken aan de praat met een Namibische jongeman die als kind met zijn ouders ondergedoken heeft gezeten in Angola, aangezien zijn ouders in het verzet tegen de apartheid zaten. Na een aanval op het vluchtelingenkamp door Zuid-Afrika, waarbij hij zijn beide ouders verloor, werd hij met andere wezen op 5-jarige leeftijd naar Oost-Duitsland verscheept, om daar tot ware socialist opgevoed te worden. De koude oorlog was immers in volle gang. Na de val van de muur, werden ze in 1990 weer teruggestuurd naar Namibië. De toen 14-jarige jongen (en de andere kinderen) konden immers nergens meer voor gebruikt worden. Het zijn van die verhalen waar je even stil van wordt en een plaatsvervangende schaamte voelt voor wat ‘de mensheid’ elkaar toch aandoet.
’s Middags wordt onze kaartvete voortgezet en we rusten uit voor de avond. We gaan immers naar Joe’s beerhouse (pub/restaurant), berucht in Windhoek en ver daarbuiten en een absolute must voor iedereen die Windhoek bezoekt. Het hoogtepunt van de avond was echter onze taxichauffeur die deze rol combineerde met de rol van standup comedian. En hij moest zelf als hardste om alles lachen!
Vandaag hebben we een stadstour gemaakt en ook de township bezocht. In de apartheidstijd moesten alle zwarte mensen verplicht naar deze buurt verhuizen en ook nu is het een uitsluitend zwarte buurt. We drinken de lokaal gebrouwen drank ‘Tombo’ en proeven gekookte wormen en gebraden vlees. Ook brengen we een bezoek aan een markt en aan een kleuterschool. Maar liefst 150 kinderen in 2 kleine ruimtes. Dit lijkt hun echter niet te deren en ze zijn door het dolle heen door het bezoek van die gekke blanke toeristen.
Morgen verlaten we Windhoek en zetten we koers richting Botswana. Dit kunnen jullie dan weer lezen in ons volgende verhaal!
Voor nu al bedankt voor alle reacties (we vinden het ontzettend leuk om alle berichtjes uit Nederland te lezen) en heel veel groetjes,
Peter, Gerard, Thea en Kim
We zijn inmiddels bijna 3 weken op reis en van de ene kant vliegt de tijd en van de andere kant lijkt het alweer heel lang geleden sinds we in Brussel op het vliegtuig stapten. Ik vervolg ons reisverslag waar we vorige keer gebleven waren:
(31/7) We bevinden ons nog steeds in het gebied van de Namib woestijn en de uitgestrektheid en verlatenheid in dit gebied blijft verbazen. Namibië heeft een gemiddelde bevolkingsdichtheid van 2,6 inwoners per km2. Vergeleken met Nederland is dit ontzettend weinig, Nederland heeft namelijk een bevolkingsdichtheid van 401,4 inwoners per km2! We slapen ’s avond bij een lodge die ook verschillende wilde dieren bezitten, zoals de cheeta en het luipaard. Ze zijn behoorlijk tam geworden en de cheeta’s kunnen we zelfs aaien. Deze dieren komen hier nog relatief veel voor worden door de boeren niet erg gewaardeerd aangezien ze het vee aanvallen. De boeren zetten vaak een val voor ze of vergiftigen ze. Om te voorkomen dat ze door de boeren gedood worden zijn er verschillende opvangprojecten.
De volgende dag vroeg op want we gaan naar de Sossusvlei, wereldberoemd voor zijn prachtige duinen. Bij zonsopgang vormen deze een prachtig schouwspel van schaduw en licht. Als je aan de Nederlandse duinen denkt lijkt dit misschien niet heel bijzonder, maar hier zijn er duinen van ruim 500 meter hoog. Op de foto krijgen jullie misschien al een beetje een idee maar je moet het eigenlijk met eigen ogen zien om de werkelijke schoonheid te kunnen ‘inademen’.
We slapen in het plaatsje Solitair. Op de kaart lijkt het een redelijk grote stad, maar in werkelijkheid is het slechts een tankstation, een winkeltje, een bakkerij, een paar woningen en een lodge. Ook hier blijft de uitgestrektheid ons verwonderen en overdonderen. Je kan je voorstellen dat als je hier bent opgegroeid, of zelfs te lang blijft steken, dat je dan niet meer aan de Westerse drukte kan wennen.
De dag erna (02/08) belanden we na 260 km dirtroad (hobbel-de-hobbel) weer in de bewoonde wereld: We komen aan in Swakopmund, in de Lonely Planet omschreven als “Duitser dan Duitsland zelf”. En daar is niets te veel mee gezegd! Overal waar je kijkt zijn Biergarten en Brauhausen en gebouwen met een typisch Duitse stijl. Swakopmund is de bekendste badplaats van Namibië maar aangezien het nu winter is, is het vrij verlaten.
Zoals jullie misschien al verwacht hadden schafte de pot ’s avonds Duitse kost en eerlijk is eerlijk: niks mis mee!
De volgende morgen maken Peter en ik een paardrijdtocht door de duinen. Het uitzicht is prachtig en het weer heerlijk. Mijn paard luisterde ook prima en zelfs de draf lukte redelijk. Peter zijn paard had er echter minder zin in en kon de uitdrukking ‘liever lui dan moe’ wel verzonnen hebben. Gelukkig maakte het landschap veel goed! ’s Middags verkennen we Swakopmund nog en ook verdoen we enige tijd met kaarten. Gerard en Peter tegen Thea en mij, een belangrijk gebeuren dus ;-)
In de volgende drie dagen (04-05-06/08) rijden we verder naar het noordelijke gedeelte van Namibië, in totaal zo`n 580 km (gemengd asfalt en dirtroad) en verder hebben we wat rustigere dagen met tijd voor te relaxen, kaarten, lezen, zonnen, wandelen en uitrusten.
Ook bezoeken we in deze dagen een cultural village van de San-stam, het oudste volk op aarde. Via deze cultural villages probeert dit volk, dat met uitsterven bedreigd wordt, te laten zien hoe zij oorspronkelijk leefden.
Dat is niet verkeerd want de dag erna moeten we vroeg uit de veren om bij zonsopgang (ongeveer 06.30u) in het wildpark Etosha te zijn. ’s Morgens vroeg en bij zonsondergang zijn de beste tijden om roofdieren te spotten. En ja hoor we hebben geluk, we zien al meteen neushoorns en leeuwen. Later op de dag voegen we hier nog giraffen, olifanten, zebra’s en vele soorten antilopen aan toe. Ook vliegen de meest prachtige vogels om de oren en moeten we uitkijken om geen stokstaartjes plat te rijden. Een vermoeiende maar zeer geslaagde dag!
We slapen die avond in het Etosha park en de volgende dag (08/08) dus nogmaals vroeg op. We zien wederom leeuwen en een familie olifanten, maar erna valt het een hele tijd stil. Als we de hoop bijna op beginnen te geven rijden we bij een waterdrinkplek in een prachtig schouwspel. Er staan al giraffen en vanuit het niets komt een kudde olifanten uit de bossen gesjokt. Het zijn er 15, met enkele enorm schattige babyolifanten. Ze komen steeds dichter bij ons en steken achter onze auto de weg over. Ook komen er nog kudu’s en oryxen drinken. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Dat wij toeristen soms echter als zeer hinderlijk ervaren worden merken we even later als onze weg geblokkeerd wordt door twee stampvoetende olifanten die met wapperende oren op ons en nog 2 andere auto’s afstevenen. We nemen de nodige afstand en bedenken ondertussen al hoe we het zo kunnen draaien dat ze op die 2 andere auto’s hun agressie botvieren en wij er snel tussenuit kunnen gaan. Gelukkig (zeker voor die andere auto’s!) hebben we die strategie niet hoeven te gebruiken! In de middag rijden we het Etosha park uit en rijden zuidwaarts naar onze volgende stop.
We staan ’s morgens vroeg op want we hebben een flinke rit van 430 km voor de boeg naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië (en ook de plaats waar het heerlijke Windhoek bier vandaan komt, waar met name Peter enorm van geniet ;-) ). Onderweg bezoeken we nog een markt waar allerlei curiosa verkocht worden, zoals houten maskers en zeepstenen beeldjes. We komen rond een uur of 4 in Windhoek aan en maken onze eerste wandeling door de stad. ’s Avonds eten we bij een Kameroenees restaurant. De bediening is op zijn Afrikaans (een gedeelte van de bestelling wordt door de obers omgezet in iets anders, een ander gedeelte krijg je überhaubt niet), maar de sfeer en het eten zijn prima.
De volgende dag (10/8) slapen we een beetje uit en gaan dan op ons gemak Windhoek in. We verkennen de historische gebouwen die getuigen van de Duitse kolonisatie evenals aan de apartheid die ook hier heeft plaatsgevonden, aangezien Namibië in die tijd door Zuid-Afrika ingelijfd was. We raken aan de praat met een Namibische jongeman die als kind met zijn ouders ondergedoken heeft gezeten in Angola, aangezien zijn ouders in het verzet tegen de apartheid zaten. Na een aanval op het vluchtelingenkamp door Zuid-Afrika, waarbij hij zijn beide ouders verloor, werd hij met andere wezen op 5-jarige leeftijd naar Oost-Duitsland verscheept, om daar tot ware socialist opgevoed te worden. De koude oorlog was immers in volle gang. Na de val van de muur, werden ze in 1990 weer teruggestuurd naar Namibië. De toen 14-jarige jongen (en de andere kinderen) konden immers nergens meer voor gebruikt worden. Het zijn van die verhalen waar je even stil van wordt en een plaatsvervangende schaamte voelt voor wat ‘de mensheid’ elkaar toch aandoet.
’s Middags wordt onze kaartvete voortgezet en we rusten uit voor de avond. We gaan immers naar Joe’s beerhouse (pub/restaurant), berucht in Windhoek en ver daarbuiten en een absolute must voor iedereen die Windhoek bezoekt. Het hoogtepunt van de avond was echter onze taxichauffeur die deze rol combineerde met de rol van standup comedian. En hij moest zelf als hardste om alles lachen!
Vandaag hebben we een stadstour gemaakt en ook de township bezocht. In de apartheidstijd moesten alle zwarte mensen verplicht naar deze buurt verhuizen en ook nu is het een uitsluitend zwarte buurt. We drinken de lokaal gebrouwen drank ‘Tombo’ en proeven gekookte wormen en gebraden vlees. Ook brengen we een bezoek aan een markt en aan een kleuterschool. Maar liefst 150 kinderen in 2 kleine ruimtes. Dit lijkt hun echter niet te deren en ze zijn door het dolle heen door het bezoek van die gekke blanke toeristen.
Morgen verlaten we Windhoek en zetten we koers richting Botswana. Dit kunnen jullie dan weer lezen in ons volgende verhaal!
Voor nu al bedankt voor alle reacties (we vinden het ontzettend leuk om alle berichtjes uit Nederland te lezen) en heel veel groetjes,
Peter, Gerard, Thea en Kim
-
12 Augustus 2011 - 08:41
Rian:
Heey Kim, Peter, Thea en Gerard!
Wat leuk om jullie wilde reisverhalen te lezen. Echt mooie foto's zijn het geworden :). Vooral die met die cheeta lef hoor haha!
Nog heel veel plezier daar! Maar dat komt vast goed.
xx Rian -
12 Augustus 2011 - 12:12
Corrie:
Jullie reis is echt een aaneenschakeling van mooie, bijzondere gebeurtenissen. Het lijkt of we jullie op de voet kunnen volgen door jullie verhalen.
Inderdaad prachtige foto's!
Liefs,
Corrie -
12 Augustus 2011 - 12:26
Diana Flekken:
Hallo,
Elke keer als ik jullie mailtje krijg met het volgende verslag, moet ik gewoon meteen lezen. Mooie ervaringen en leuk hoe jullie dit met ons delen.
Geniet er nog van.
Groetjes Diana -
12 Augustus 2011 - 17:52
Juul:
Ja, weer een verslag :) Echt superleuk! (ik val in herhaling) Zeg maar, welk team heeft nou gewonnen met kaarten? Dat lees ik niet terug ;) Amuseer jullie en meer van die foto's aub, WAUW! X -
13 Augustus 2011 - 15:22
Inge & Peter:
Daag same,
Gae sjrieftj zoeë det het net is alsof wae ueëver eure sjouwer kinne mètkieke nao al het sjoeëne det gae mètmaaktj ;-)
Geweldig om te laeze en sjoeën foto's.
Succes mèt kaarten, ha ha
(Zeen op de foto's det, mocht de reis get langer doere es verwachtj, gae auch al eine vervanger van mich höbtj gevònje in de vorm van Kaddy K.) -
14 Augustus 2011 - 08:45
Harrie En Margriet:
Wat een mooie reis en foto's!
Kim, dat kindje op jouw arm zou je zo willen meenemen, niet?
Gerard en Thea, geniet nog van jullie laatste dagen -
14 Augustus 2011 - 20:18
Miem En Lei:
hoi Kim en Peter & Thea en Gerard.
wat een mooie verhalen en prachtige foto's.
wij kunnen ons voorstellen dat jullie zulke reis en ook de ervaringen niet snel zullen vergeten.
veel plezier nog en Gerard en Peter laat jullie niet inmaken met kaarten.
groeten uit het herfstachtige Heel. -
15 Augustus 2011 - 12:49
Farah:
Heehee! Wat een mooi verhaal weer! En ik geef Peter groot gelijk, Windhoek is zeker erg lekker ;)
xx -
15 Augustus 2011 - 18:44
Inge Rian Bart Maria:
Hallo allemaal,
ik heb jullie boeiend verhaal gelezen.
Zo te horen is er heel veel te zien en te beleven. Geniet nog van jullie tijd samen. Hier is alles oke. Groetjes van ons allen. -
16 Augustus 2011 - 20:38
San&Lay:
Hi luitjes!
Wat een mooie verhalen weer en best spannend die Olifanten!! Pfff en dan nog quasi nonchalant een cheetah aaien :-) Gaaf hoor! En wat een mooie foto's. Die van de typische Namibische duinen vind ik toch wel heel bijzonder. Zucht... Daar moeten wij ook echt een keer naartoe.
Gerard&Thea wensen we een hele goede terugvlucht en voor Kim&Peter geniet ee nog met volle teugen van!!
Liefs van San&Lay&Xanthy (dr 1e tandje komt door :-) ) -
18 Augustus 2011 - 19:49
Agnes Hebben:
geweldig wat een ervaring!! we hebben met de foto's een goed beeld gekregen van jullie reis [van je leven] we volgen 't verder, fijne tijd samen!!!!!
groetjes wiel en agnes hebben. -
19 Augustus 2011 - 19:06
Lonneke En Willem:
Daag same, waat ein prachtige verhaole!Geniet d'r van......en P nog proficiat met diene verjoardig!
Groetjes oet Hael -
21 Augustus 2011 - 13:07
Thea:
Nog eens even jullie verhaal doorgelezen en nagenoten van onze heerlijke reis met jullie samen. Tijdens het lezen dacht ik aan ons bezoek aan de San-stam en zag ik voor me hoe het San-hoofd de bellenblaas (die we mee hadden genomen) van de kinderen afpakte en maar niet begreep hoe dat nu werkte, dat was voor ons toch een schitterend schouwspel. En zo gingen nog heel veel mooie en indrukwekkende herinneringen aan mij voorbij, waar we over 2 maanden, als jullie weer terug zijn in Heel, samen over kunnen na kletsen en lachen.
Peter en Kim geniet nog van jullie 8 weken samen in Afrika.
Wij missen jullie, we hebben genoten van iedere minuut van onze reis samen. ( denk ik even niet aan het stapeltje weggeven met kaarten:')
Heel veel lieve groetjes, Thea en Gerard. -
24 Augustus 2011 - 13:50
Bart En Maria:
Hoi Kim en Peter,
Ook wij hebben jullie verhaal nogmaals
gelezen. We hoorden van Gerard dat
jullie een nieuwe huurauto hebben, daar een deur klemde. Kan gebeuren...Toch weer goed gekomen.
Als jullie terugkomen, dan zijn jullie ervaren jagers en boeren dit moet wel
nog zo veel opgedane ervaring.
Tot jullie volgende bericht. -
25 Augustus 2011 - 07:50
Robby En Jolanda:
Oh wat SUPER allemaal!
Geniet! Geniet! -
28 Augustus 2011 - 09:32
Ed@Edith:
Hallo Buurtjes, wat een prachtig leuke reisverslagen, mooi om te lezen,ps leuke foto's.(Peter ich zeen des se al lid bus van de handboog vereniging)
Geniet ze ,
groetuh -
26 September 2011 - 16:15
Ans Smeets:
Heb jullie reisverslag gelezen. Schaam me diep dat ik niet eerder gereageerd heb, maar het is er even niet van gekomen.
Had ook al het een en ander van Thea gehoord.
Het is wel erg interessant en erg mooie foto's. Wij wensen jullie nog een paar fijne dagen toe, want het einde komt alweer in zicht.
Groetjes Ans en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
