Those were the days, our friends...

…we thought they never end, maar helaas is het toch tot een einde gekomen. De laatste 2 weken zijn nog ontzettend snel gegaan. We eindigde ons vorige reisblog met de aankomst bij Ikhaya Likababa. Hier hebben we van dinsdag 27 september tot maandag 10 oktober gezeten.
De 3 oudste kinderen van 4, 4 en 5 jaar oud gaan ’s morgens vroeg naar school. Maar in onze 2e week is er vakantie en zijn ook zij de gehele dag ‘thuis’. We helpen mee waar we kunnen bij de dagelijkse bezigheden van de kinderen. Elke dag tussen 12.00 en 15.00 uur gaan alle kinderen naar bed en ook wij doen dan af en toe vermoeid een middagdutje. Verder proberen we de kinderen te vermaken met spelletjes en knutselwerkjes. Peter probeert verder diverse klusjes uit te voeren, zoals het maken en schilderen van een aantal opbergkastjes, repareren van een kapotte stoel en het vervangen van een gebroken ruit. Twee hoogtepunten tijdens ons verblijf bij de kinderen zijn nog de moeite waard om extra te noemen. De eerste is een bezoek aan het strand met de 4 jongste kinderen (1 kindje van 1 jaar en 3 van 2 jaar oud). De kinderen genoten enorm en leefden zich uit met het zand en het zeewater.
De tweede is een bezoek aan de “Spur” (een familie-steakrestaurant) met de oudste 3 kinderen (4, 4 en 5 jaar oud), betaald door Friends for Africa. Ze vonden het geweeeeldig! Eentje van hun was nog nooit buiten het dorp geweest en een andere alleen voor naar het ziekenhuis te gaan (zij is HIV positief). Ze waren er al een week over aan het praten en waren enorm opgewonden. Er was even paniek bij het zien van de menukaart, want ze hadden nog nooit mogen kiezen wat ze wilden eten!! In het restaurant was een speelhoek met springkussen dus daar hebben ze zich goed vermaakt. Toen we na het eten terug gingen was het al donker. Normaal liggen ze altijd voor het donker in bed, dus een vroeg ook: waarom is het vandaag toch zo donker?? Haha, ze snapten er niets van.
Peter en ik hebben net zozeer genoten als de kinderen, wat mooi om zoiets mogelijk te maken via de stichting.

Verder zijn we in deze 2 weken nog een keertje bij Martijn en Marike op bezoek geweest. Hluhluwe ligt namelijk slechts anderhalf uur rijden van Felixton. Martijn komt eerst bij Ikhaya kijken, wat leuk is want zo komen twee projecten van Friends for Africa ook met elkaar in contact. ’s Avonds gaan we met Martijn en Marike uit eten en we blijven in de lodge slapen. Het is weer vanouds gezellig!

De laatste zondag brengen we door met Wendy (de coördinator van Ikhaya), haar man Andrew en de kinderen op de jachtbotenclub. We genieten van het heerlijke zonnige weer en gaan lekker een stukje varen in de haven bij Richards Bay.

De dag erna (10/10) is het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van de kinderen bij Ikhaya en van Wendy. Wat zijn de twee weken snel omgevlogen! Met een weemoedig gevoel nemen we afscheid. Het is altijd moeilijk om gedag te zeggen tegen de kinderen, wetende dat je de meesten waarschijnlijk nooit meer zal zien. Vooral als je bedenkt dat deze kinderen constant mensen om zich heen hebben die na een aantal weken of maanden weer weg gaan. Je zou ze allemaal toch het liefst de liefde en stabiliteit van een gezin gunnen.

Gelukkig hebben we meteen weer genoeg afleiding want ’s middags komen we aan in Kaapstad, waar we door Bob van het vliegveld worden afgehaald. Zoals afgesproken gaan we eten bij Mariam’s Kitchen, waar je heerlijke salomi’s kunt eten. Erna gaan we samen op zoek naar een backpacker op Longstreet. Daar hoeven we niet lang naar te zoeken en dus is er nog tijd genoeg om even wat te drinken. In de namiddag gaan Peter en ik naar het Waterfront, waar we langs de winkels struinen en ’s avonds een hapje eten. Het is goed weer en dus is het gezellig druk.

Dinsdag gaan we met de hop-on hop-off bus de stad verder verkennen. We gaan met de kabelbaan de Tafelberg op, lunchen in Camps Bay aan de zee en bezoeken de oudste wijnboerderij van Zuid-Afrika, Groot Constantia. Na een heerlijk diner bij een Italiaan doen we Mama Africa aan; een café dat bekend staat om zijn dagelijkse live African Music. En swingen doen ze wel!

Woensdag (12/10) stappen we weer op de bus, ditmaal naar de Kirstenbosch Botanische tuinen, Camps Bay en Waterfront, waar we nog wat inkopen doen en aan het water onze namiddag en avond doorbrengen. ’s Avonds gaan we nogmaals naar Mama Africa, waar we onze laatste Windhoek Lager nemen.

En dan is daar de terrible Thursday, de dag dat het voor ons tijd is om onze koffers te pakken. We lopen nog een laatste keer door Longstreet en als Bob ons op komt halen maken we nog eenmaal een stop bij Mariam´s Kitchen en we bezoeken nog de Sint George cathedral, de kathedraal van Aartsbisschop Desmond Tutu. Erna dan toch maar op naar het vliegveld. Daar zitten we nu te wachten op onze vlucht naar Johannesburg, dan door naar Istanboel en van daaruit naar Brussel, waar we vrijdag laat in de morgen aankomen.
Wat hebben we een mooie reis gehad, wat hebben we veel ervaringen opgedaan, wat hebben we weer veel bijzondere contacten opgedaan en wat zullen we hier nog vaak aan terugdenken.

Met een dubbel gevoel keren we terug naar Nederland, maar we verheugen ons ook enorm om jullie allemaal weer te zien, lekker in ons eigen huisje te zijn en, geloof het of niet, aan het werk te gaan.

Wellicht voor sommigen tot zaterdagavond in het dorp ergens een pilsje pakken? Voor de rest, tot snel in Nederland…


Liefs,
Peter & Kim