(Be)Landen

Het is Juli 2004, ik ben 17 jaar en zojuist voor het eerst in Zuid-Afrika geland. Het blijkt een kennismaking te worden met een land met een rijkdom historie, cultuur, en natuur die me meteen in zijn greep houdt. Een kennismaking met een fascinerende combinatie van armoede én rijkdom, zoals ik dit niet eerder had gezien. En vooral een kennismaking met een ander levensritme en levensvisie, en daardoor wellicht ook een andere kant van mezelf. En de start van mooie langdurige contacten, die waardevolle andere, verruimende inzichten bieden. Enkele personen beroeren mij zodanig dat het me in de actie modus zet. "“Do your little bit of good where you are; it's those little bits of good put together that overwhelm the world”, zei Desmond Tutu. Bob, Marloes, Kelaine, Martin. Jullie zijn een mooi voorbeeld van hoe je iedereen die op je pad komt iets goeds mee kan geven. En jullie zijn voor een groot deel de reden dat ik nu dit blog schrijf.

In het jaar erna wordt Stichting Friends for Africa opgericht. En ook hierbij zie ik om me heen hoe veel mensen bereid zijn "those little bits of good" te doen, of het nu in de vorm van vrijwilligerswerk of financiële steun is. Er volgen meerdere reizen naar Zuid(elijk)-Afrika. En elke keer is het weer dit gevoel van thuiskomen. Terug bij mezelf belanden. En het mooie is dat ook zowel mijn ouders als (inmiddels) mijn man dit Afrikaanse virus overnemen.

Flashforward. Het is 12 December 2021, ik ben 35 jaar en we zijn zojuist voor het eerst samen met onze kinderen (Dani 7 en Tren 5) in Zuid-Afrika geland. Ons thuis voor de komende 4,5 maand. En wat hebben we zin om te gaan (her)ontdekken. Friends for Africa bestaat inmiddels 18 jaar en heeft in totaal meer dan € 200.000 opgehaald. Wow, wie had dat kunnen bedenken. Het is inmiddels ook 8 jaar geleden dat wij hier voor het laatst waren. Ik was destijds zwanger van Dani. En we dachten toen al, wat zou het mooi zijn als we hier ooit met onze kinderen kunnen belanden. Maar wanneer is dan het moment daar: Wanneer zijn de kinderen groot genoeg? En wanneer komt dit uit in het drukke dagelijkse bestaan? Toen op vraag 1 langzaam een ja begon te ontstaan was al vrij duidelijk dat op vraag 2 altijd een nee komt, tenzij je er een ja van maakt. En zo simpel is het.

Begin dit jaar, door verschillende redenen en ondanks of wellicht dankzij Covid dachten we, het is zover! We hadden behoefte aan weer even terug bij de basis landen, en op nieuwe plekken te belanden. Ik las een tijd terug een Afrikaans gezegde: "To get lost is to find your way". En dit beschrijft het heel goed. Met alle structuur en volgeplande dagen in Nederland is er soms zo weinig ruimte om even te verdwalen. Dat is prima, meestal genieten we volop van die drukke levens. Maar soms is het zo heerlijk om even de ruimte te nemen om te verdwalen, te zoeken en te (be)landen. Ook lijkt het ons mooi om de African way of life, een andere cultuur en een andere perspectief op arm en rijk, met de kinderen te kunnen delen.


Reizen in Covid tijd is geen sinecure. De omikron variant had geen slechtere timing kunnen hebben. 2 vliegreizen werden gecanceld en dus uiteindelijk 3 nieuwe geboekt. Een quarantaine week werd ingelast, gelukkig gevolgd door 4 negatieve PCR testen. De aanhouder wint....
Inmiddels zijn we 5 dagen in Zuid-Afrika. We hebben Cape Town (stad en strand) bezocht en al 2 wijnproeverijen achter de rug. Het weer is heerlijk! Ook hebben de kinderen een eerste kennismaking met de township gehad. Voor Peter en mij ondanks eerdere ervaringen toch weer een moment van bezinning. wat hebben we het in veel opzichten toch (te) goed. De kinderen vonden 'heel anders dan bij ons maar toch ook leuk'. Zoals Dani zegt: "Je hebt wel geen wc en stromend water, maar je woont wel heel dicht bij al je vrienden". Heerlijk, de wereld door die open-minded kinderogen. Ik kijk er naar uit om op nog veel meer plekken te belanden samen en nog veel meer ervaringen samen te delen, als gezin.

Woensdagavond laat landden mijn ouders in Kaapstad. Zij reizen 4 weken met ons mee, samen zullen we kerst en nieuwjaar vieren. Gister zochten we hun op in het centrum (wij zitten in een appartement net buiten Kaapstad). Hoe bijzonder is het als je in Kaapstad met je (groot)ouders afspreekt voor een kopje koffie. Genieten!!
We zijn allen veilig geland, maar zullen nog een paar dagen nodig hebben om dit besef volledig te laten landen...